Hoe transparant zijn vermogensbeheerders?

Hoe transparant zijn vermogensbeheerders?

Vermogensbeheer lijkt voor veel beleggers een logische keuze om hun financiële doelen te bereiken. Maar worden alle kosten wel eerlijk en duidelijk gepresenteerd? En wat zegt de wet hierover? In dit artikel duiken we in de wereld van kostenstructuren bij vermogensbeheerders.

De verschillende kostenposten

Bij vermogensbeheer komen diverse kosten kijken, zoals:

• Beheervergoedingen: een percentage van het beheerde vermogen.
• Prestatievergoedingen: extra kosten als een bepaalde rendementsdrempel wordt behaald.
• Transactiekosten: kosten voor aan- en verkoop van beleggingen.
• Verborgen kosten: zoals fondskosten of valutatransactiekosten.
• Hoewel sommige kosten transparant worden vermeld, zijn andere vaak verstopt in de kleine lettertjes.

De Autoriteit Financiële Markten (AFM) is de toezichthouder voor de vermogensbeheerders. Transparantie staat bij de AFM hoog in het vaandel. Beleggers moeten kunnen zien hoeveel ze aan kosten afdragen. “Afhankelijk van de beleggingsdienst die je kiest en de keuzes van de aanbieder, kun je als belegger verschillende soorten kosten tegenkomen. Dat zijn kosten voor de dienstverlening en kosten voor de beleggingsproducten. Banken, brokers, beleggingsadviseurs en vermogensbeheerders moeten beleggers inzicht geven in alle kosten die bij hun belegging komen kijken”, stelt de AFM. 

Een voorbeeld

Kosten kunnen een heel grote impact hebben op het uiteindelijke beleggingsresultaat. Stel dat twee beleggers, Jan en Lisa, allebei €100.000 investeren voor een periode van 20 jaar. Ze behalen allebei een gemiddeld jaarlijks rendement van 6%, maar ze betalen verschillende kosten:

Jan betaalt 1% aan jaarlijkse kosten.

Lisa betaalt 2% aan jaarlijkse kosten.

Na 20 jaar ziet hun vermogen er als volgt uit:

Jan = € 265.330

Lisa = € 219.112

Ondanks hetzelfde rendement heeft Lisa bijna €46.218 minder dan Jan, alleen vanwege het verschil in kosten. 

Een belangrijke tip is dat je als klant van een vermogensbeheerder niet alleen moet kijken naar de beheervergoeding, maar ook naar de andere kostenposten, zoals de transactiekosten en de prestatievergoedingen. 

Wat zegt de wet?

De Europese richtlijn MiFID 2 (Markets in Financial Instruments Directive) verplicht vermogensbeheerders om hun kosten transparant te maken. Deze Europese regels voor de financiële markten en beleggen zijn in 2018 van kracht geworden. 

Volgens MIFID 2 ontvangt de klant van de bank in de meeste gevallen eens per kwartaal informatie over de beleggingstransacties en het resultaat van de beleggingsportefeuille. Bovendien wordt de klant door de bank geïnformeerd in geval van een waardedalingen van de portefeuille van (meer dan) tien procent.

De verplichting om de klant te informeren over waardedalingen van tien procent of meer geldt ook voor beleggingen in zogenaamde hefboomproducten (bijvoorbeeld derivaten) en in producten waarmee je meer kunt verliezen dan je inlegt. De hefboom zorgt ervoor dat de winst of het verlies hoger is dan wanneer er direct wordt belegd in de onderliggende waarden van het product.

Verbeteringen

Om beleggers beter te beschermen, zou de transparantie van kostenstructuren verder verbeterd kunnen worden. Mogelijke maatregelen zijn:

• Gestandaardiseerde rapportages zodat beleggers makkelijk kunnen vergelijken
• Educatie voor beleggers om hen beter bewust te maken van de verschillende kostenposten

Conclusie

Hoewel vermogensbeheerders verplicht zijn om hun kosten transparant te maken, is er nog een lange weg te gaan voordat beleggers echt volledig inzicht hebben. Meer transparantie en educatie kunnen bijdragen aan een beter geïnformeerde belegger die weloverwogen keuzes kan maken.

Peter Westhof, Vermogensvizier.nl